Posted by สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง) on December 7, 2009 at 3:38pm
เวลาผ่านไป รวดเร็วจริงๆค่ะ ไม่นึกว่าจะเดือน ธ.ค. แล้ว ยังรู้สึกติดเหมือนยังอยู่เดือน ต.ค. เนื่องจาก ตั้งแต่เดือนราวกลางๆค่อนปลาย ต.ค. เป็นต้นมา ลูกๆโดยเฉพาะแป้ง นี่พัฒนาเปลี่ยนแปลงเร็วมากจริงๆค่ะ จนมองมาอีกที เอ้าลูกพูดสื่อสารโต้ตอบได้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ไม่ได้บันทึกสมุดไหนเลยนอกจากในคอมในเวีปนี้ล่ะค่ะ พอลูกพูดได้ต้องมาไล่เรียงใหม่ ว่าไปไงมาไงค่ะ คงต้องเขียนบล๊อกหน้าอีกครั้งแต่บล๊อกนี้ อยากขอบคุณเริ่มตั้งแต่ เพื่อนๆ พี่ๆ ในenglish ทุกท่านเลยนะคะ ไล่ตั้งแต่ครูใหญ่ คุณ pat ผู้ช่วยฝ่ายวิชาการ อันไดแก่ ครูรีพี่จิ๊ ครูตั๋ม ครูบี พี่หญิง ป้าแนทนะคะ ครูฝ่ายวิชาการ+บรรเทิง อันได้แก่ พี่อ๊อบ พี่เก๋ ครูฝ่ายวิชาการ+คอมพิวเตอร์ ครูคิงส์ค่ะและก็มี เพื่อนๆน้องๆที่เก่งหลายคนแต่ยังไม่ยอมเป็นครู อาทิเช่น น้องดา น้องภา พี่เล็ก และเราก็ได้เข้าใจพี่เล็ก และน้องภา แล้วล่ะ ว่าทำไม มีแต่คำถามยากส์ๆละเอียดจังเหมือนดูหนัง ทุกเหตุการณื ทุกกระเบียด ต้องมีคำพูด เป็นภาษาอังกถษ ให้ ได้ ก็เนื่องจาก ภาษาอังกถษ เข้ามาอยู่ในตัวแล้วค่ะ อะไรๆ เลยคิดเป็นภาษาอังหมด เพราะลูกก็มีคำถามรอบตัวเหมือนกัน (ว่าไปแล้ว ก็ตามก้นพี่เล็ก กะภา ต้อยๆเลยค่ะ)ว่ากันจริงๆยังมีพ่อแม่ อีกหลายท่านที่มีน้ำจิตน้ำใจ สละเวลามาช่วยตอบหลายคน แต่มิอาจจะเอ่ยได้หมด ต้องขอขอบคุณ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ในหมู่บ้านแห่งนี้ นอกจากจะมีความรู้มากมายมาแบ่งปันสมาชิก สิ่งสำคัญหมู่บ้านแห่งนี้ มีน้ำจิตน้ำใจที่เป็นมิตรไมตรี ให้แก่กันเสมอค่ะ ไม่ว่าจะกำลังใจยามท้อ ปัญหายามติดขัด ที่นี่มีให้เสมอค่ะเพราะมีพี่ใหญ่อย่างพี่ตุ๊กตาคอยเติมพลังให้พวกเราอยู่เสมอค่ะ
และสุดท้าย ค่ะ ครอบครัวแม่ปั้นแป้ง จะไม่สามารถมีลูก2ภาษาได้เลยถ้าวันนั้น ไม่ได้อ่านไม่ได้เจอหนังสือ ของคุณพงษ์ระพี เล่มนี้ค่ะ ขอบคุณมากๆจากใจจริงค่ะ ที่เปิดโอกาสให้แม่ปั้นแป้งได้รู้เรื่องเด็ก2ภาษาที่ไม่ไม่เคยรู้มาก่อนในชีวิต (เห็นเพ่ยๆในclipครั้งแรก โอ้แม่เจ้า สุดยอดค่ะ ทำได้อย่างไร) ได้เปิดโอกาสได้สร้างเด็ก2ภาษาด้วยตนเอง และได้มีโอกาสเห็นลูกเป็นเด็ก2ภาษาได้ด้วยมือเรา เยี่ยมจริงๆค่ะสุดยอดแล้วไม่เคยคิดว่าจะทำเรื่องที่คิดว่าไกลตัวได้ ไม่เสียดายวัยทองลูกที่กำลังผ่านมาค่ะ เพราะได้มอบสิ่งดีๆไว้ให้ลูกในทุกวันๆเป็นรูปธรรมได้ชัดก็เรื่องภาษานี่ล่ะค่ะ เขียนไม่เป็นค่ะ มีแต่ความรู้สึกตื้นตัน ที่มีเวปนี้ ที่ทำให้เราได้มีโอกาสฝึกได้เรียนเพื่อเอามาสอนอาคตของชาติค่ะ ถ้ารอเข้า รร เรียนจนจบหลักสูตรก็ไม่รู้ว่าลูกจะพูดภาษาอังกถษได้หรือปล่านะคะ( แม่คนนึงล่ะค่ะ ที่ ไม่สามารถ เรียนสูงขนาดไหนก็ยังพูดไม่ได้ค่ะ)
ตั้งแต่ OPOL กับลูกมาประมาณเกือบ6 เดือนแล้วค่ะ ยังไม่ได้ขอบคุณอย่างเป็นทางการ ในสิ่งที่เกิดขึ้นเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ ที่ครอบครัวเราก้าวกระโดดแตกต่างจากรุ่นเราๆรุ่นพ่อแม่เราค่ะและ จะพูดภาษาอังกถษต่อไปจนลูกเขาบอกว่าเขาสามารถต่อยอดได้เองแล้วเมื่อนั้น ก็คงได้หันกลับหลังมาเล่าเรื่องวันวานในเว้ปแห่งนี้ ที่คุณพงษ์ระพีเป็นผู้บุกเบิกเริ่มต้น ให้ลูกๆฟังด้วยความปลื้มปิติและภูมิใจ ที่เป็นผลผลิตหนึ่งจากหมู่บ้านแห่งนี้ค่ะ
ถึงแม้ตัวเองจะยังไม่คล่องแต่คิดว่าเราจะเรียนรู้กับลูกทุกวันได้ค่ะ ด้วยความสุข ขอเป็นกำลังใจ ให้ทุกท่าน ในหมู่บ้านแห่งนี้ ก้าวข้ามจุดๆแรกให้สำเร็จค่ะ คุณเป็นคนนึงที่สร้างลูกภาษาได้เช่นกันค่ะ สู้สู้