Posted by แม่เพ่ยขอแจม on June 4, 2012 at 5:49pm in ห้องรับแขก
ได้รับคำเชิญชวนจากคุณหมอตุ่นและหมอจิให้ไปค้างแรมที่บ้านพักเล็กๆในอ้อมกอดของป่าใหญ่ช่วงระหว่างรอยต่อของจังหวัดสระบุรีและโคราชมาหลายเดือน..กว่าจะมีเวลาลงตัวไปตามทริปที่คุณหมอกำหนดให้ได้ก็ต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา…
หมอตุ่นใจดีมากมาย…วางแผนการเดินทางให้ละเอียดยิบว่าขบวนรถของพวกเราจะผ่านจุดไหนมีที่พักรถอย่างไรบ้าง..ปั้มนั้นร้านอาหารเปิดกี่โมง ปั้มนี้มีร้านอะไรน่าสนใจ…รวมถึงการหอบหิ้วเสบียงสำหรับรอรับเช้าวันใหม่ที่จะมาถึงอีกด้วย…โจ๊กชามกลางๆกับน้ำเต้าหู้ที่เมื่อเทหลุดพ้นจากปากถุงก็จะอยู่ในถ้วยขนาดย่อมๆพอดีให้อิ่มท้อง
ความจริงทริปนี้..แบ่งกิจกรรมออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกของแม่ อยู่ที่พักคุยไปเรื่อยๆ ดูเด็กๆเล่นเฮฮา เบื่อก็ออกไปเดินช๊อปปิ้งหาอะไรเสริมกำลัง ..^__^ อีกส่วนเป็นกิจกรรมของพ่อที่หนักมากกกก…คือออกรอบตีกอล์ฟ สองวันติดต่อกัน อืมมม
บ้านหลังเล็กๆสีขาวสะอาดตา มีบริวารเล็กกว่าอยู่ใกล้ๆกันอีก 3 หลัง (และกำลังสร้างเพิ่มอีกหลายหลัง) ในอ้อมกอดของต้นไม้ใหญ่มีสายน้ำตกพาดผ่าน คือจุดหมายปลายทางที่พวกเราจะพักค้างแรมกัน
บ้านหลังนี้เป็นของคุณตั้ม เจ้าของแดรี่โฮม ร้านสเต็กเลื่องชื่อของหมวกเหล็ก ที่ถ้าใครจะแวะเวียนเข้าไปลิ้มรสในวันหยุดคงต้องรอคิวกันนานทีเดียว พี่ตั้มเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมกับหมอตุ่น เวลาที่เพื่อนสองคนพูดถึงกันและกัน..คนที่ได้รับฟังก็มีเฮตลอด…รู้เลยว่าสนิทกันจริง
เด็กๆแปลงกายลงเล่นน้ำที่หลังบ้าน…
หลังเก็บของเข้าที่..ต่างกลุ่มก็ต่างแยกย้ายไปทำกิจกรรม…พี่และหมอจิได้มีโอกาสนัดเจอกับแม่ทิพย์ พ่อนัท แม่อ้อยที่เอ๊าท์เลท เขาใหญ่ …
นัดกันตอนแรกก็สับสนพอสมควร..กับคุณทิพย์แม่น้องยีนส์ พี่ไม่งงค่ะ แต่กับพ่อนัทของน้องมี่มี่นี่สิ เล่นเอางง เอ๋…พ่อณัฐ ของน้องมี่มี่..กับแม่ลี่สุมนาย้ายไปอยู่โคราชเมื่อไหร่หว่า ฮ่าๆๆๆ แอบเพ่งรูปตั้งนาน..พ่อณัฐของมี่มี่เปลี่ยนไป..ลี่ก็หน้าตาไม่เหมือนเดิมด้วย…เออเนอะ..คนชื่อนัท..ทำไมลูกต้องชื่อมี่มี่ด้วย…ทราบแล้วเฉลยด้วย
พ่อนัททำหน้าเหมือนจะยียวน….
หมอจิถามมีปัญหาป่ะ….ดูสีหน้าพ่อนัทก็รู้แล้วว่าไม่มี ฮ่าๆๆ
ส่วนคนนี้…หนูไม่รู้..หนูไม่เกี่ยวคร๊าาาาาา…หนูไม่เห็นอะไรเลย หุหุ
สองมือยังเต็ม..นี่ถ้ามีสี่มือ..ก็คงเต็มอีกนั่นแหล่ะ
ถ่ายไปหลายรูป…แต่มีแค่รูปเดียวเนี่ยแหล่ะที่ได้เห็นหน้าน้องมี่มี่..ฝาแฝดพ่อนัทเลยนนะเนี่ย..
กว่าจะจับเด็กๆมายืนถ่ายรูปได้ครบ..อ้าว..แม่อ้อยหายไปไหนเนี่ย ???
งั้นจัดไป…เต็มๆหน้าค่ะแม่อ้อย
แม่ทิพย์กับน้องยีนส์…ลุ้นอะไรกันอยู่
ตกบ่าย…คุณฟอร์ดและแม่เมเดินทางมาสมทบ..หลังจากที่ทั้งคู่เพิ่งแวะทานข้าวที่ร้านแดรี่โฮมแล้วตามเข้าไปที่บ้านพัก..พอวางกระเป๋าเสร็จ..พวกเราก็ลากพ่อฟอร์ดแม่เมมาทานมื้อเย็นที่แดรี่โฮมอีกรอบ..หุหุ
ค่ำคืนนั้นคุณฟอร์ดใจดีร้องเพลงกล่อมในวงเมรัยด้วยเน้อ…
มื้อนี้..จัดหนัก..วัตถุดิบไม่หมดร้าน..เราไม่เลิก เย้
ไวน์ดี…มีไว้ให้ลิ้มลอง..คุณตั้มปลูกองุ่นเอง..ทำไวน์เอง..ออกมาจำนวนจำกัด..และคุณหมอตุ่นก็แบ่งเอาไปไม่เยอะ..แค่หนึ่งในสามของที่ทำ หุหุ…คุณหมอเล่าเรื่องราวที่มาที่ไปของไวน์ขวดนี้..ก่อนที่จะจบด้วย..ไวน์ขวดนี้ดีมากๆ..จนตีมูลค่าไม่ได้..แต่ ณ ตอนนี้ ใครให้ผมสี่พัน..เอาไปเลย….(ทำไมเป็นแบบนี้ละคะหมอ!!)
สุปคืนนั้น..หมดไวน์ไป 5 ขวด
ที่ระเบียงริมน้ำตกหลังบ้าน..เม หมอจิและเด็กๆ
ท่าทางขี้เล่นเอาการนะเนี่ย..คุณหมอ แต่เห็นขี้เล่นแบบนี้..เชื่อเถอะค่ะ คุณหมอมองแว๊บเดียวก็ตีโจทย์ออกหมดเลย…ว่าอะไรเป็นอะไร..หรือใครเป็นอย่างไร..โอว โนววววว
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเลย….เอ่เอ๊..ซึ่งเป็นยิ่งกว่าแก้วตาและดวงใจ..ขี้เล่นไม่แพ้พ่อ
ขอขอบคุณหมอตุ่นและหมอจิมากๆนะคะในโอกาสที่ได้ไปเยี่ยมเยียนในครั้งนี้..มีความประทับใจหลายๆอย่างเกิดขึ้น..มากกว่าที่ตัวอักษรจะบรรยายออกมาได้..แต่มันก็จะอยู่ในความทรงจำที่ดีไปเนิ่นนาน..
ขอบคุณครอบครัวน้องเมและคุณฟอร์ด ที่ร่วมเดินทางไปด้วยกันในครั้งนี้..อีกไม่เกินสองเดือน เมื่อร้านเนื้อย่าง สัญชาติญี่ปุ่นของพ่อฟอร์ดเปิดตัว..หวังว่าห้องรับแขกแห่งนี้จะได้มีโอกาสบันทึกเรื่องราวน่ารักๆของครอบครัวคุณฟอร์ดไว้ตรงนี้ด้วยนะคะ..ว่าแล้วก็เตรียมไปถล่ม…
ขอบคุณพ่อนัท แม่อ้อยและแม่ทิพย์ด้วยนะคะ ที่อุตส่าห์เดินทางมาไกล..นั่งพูดคุยเป็นเพื่อนกัน..อีกไม่นาน..วช.ที่โคราช คงได้เจอกันอีก ไม่สิ..ต้องได้เจอกันอีกต่างหาก อย่าลืมนะคะที่สัญญาว่าจะเปิดบ้านให้พี่ไปค้างแรม ^__^
บันทึกด้วยความรู้สึกที่ดีจริงๆค่ะ
ขอบคุณในมิตรภาพจากทุกๆครอบครัว..รวมทั้งพี่ตั้ม พี่เป้า..เจ้าของบ้านน้อยในป่าใหญ่ด้วยนะคะ
คือหัตถา..ครองพิภพ
เฮงเปล่านะคับพ่อ..เฮงเปล่านะคับแม่ (ทำไรลูกกันเนี่ย..)
แค่ท่ายืนก็รู้แล้วว่า..”บ้านนนี้ใครใหญ่”
ถ้าคืนนี้แม่เขาไม่ให้เราเข้าห้อง…เราก็นอนกันตรงนี้นะลูกนะ…ฮ่าๆๆ