Posted by คุณแม่น้องอิ่ม & เอม on June 13, 2011 at 2:34pm
หลายๆ ครอบครัวคงมีประสบการณ์เรื่องของการพูดภาษาที่สองนอกบ้านกันมาบ้างแล้ว ความรู้สึกที่ได้รับคำชื่นชมจากคนรอบข้างคงจะปลาบปลื้มไม่ต่างกัน เป็นอีกหนึ่งกำลังใจที่จะสร้างให้ลูกเป็นเด็กสองภาษาที่แข็งแรงต่อไป
การพูดภาษาที่สองนอกบ้าน ไม่ว่าจะไปเดินห้าง ไปทานข้าวหรือเดินเล่นสวนสาธารณะ คนรอบข้างที่ได้ยินการพูดภาษาที่สองสำหรับต่างจังหวัดก็คงแปลกๆ (เพราะหน้าตาก็ไทยแท้ๆ) สายตาที่มองอย่างชื่นชมก็มีไม่น้อย มีบ้างเหมือนกันกับคนที่ไม่ชอบ (ว่าโอเวอร์บ้าง พูดอย่างนี้ไวยากรณ์จะถูกหรอ อดีต ปัจจุบัน อนาคต เด็กจะเข้าใจได้ยังไง?) แต่เราก็ไม่ได้สนใจนัก ยังคงเดินตามแนวคิดนี้ต่อไป......ตลอดเส้นทางก็พัฒนาตัวเองและพยายามปรับแก้การออกเสียงให้ชัดเจน ถูกต้องมากที่สุด
ครอบครัวเราก็เช่นเดียวกันได้มีโอกาสไปเที่ยว ไปทานข้าวนอกบ้านกันมากขึ้น เพราะว่าเอมเริ่มโตแล้ว (1.7 Y) ส่วนอิ่ม (5.3 Y) ก็พูดภาษาที่สองได้มากพอสมควร ด้วย OTOL มา 1 ปีกับ 2 เดือน (ก่อนหน้านี้เราแทบจะไม่ได้ไปไหนกันเลย เวลาไปไหนทีกระเตงของเด็กอ่อนกันพะรุงพะรังไปหมด) พอมีโอกาสได้เจอเหตุการณ์ดีๆ ที่น่าจดจำก็ขอบันทึกเรื่องราวไว้ เก็บไว้อ่านเวลาที่หมดแรง.....
@ ไปเดินเล่นตลาดน้ำ ทุกครั้งที่ไปอิ่มจะต้องขอให้อาหารปลา แต่วันนี้ต่างจากวันอื่น ตรงที่เรายืนกันคนละฝั่งสะพาน บนสะพานก็มีคนให้อาหารปลาเหมือนกัน บรรยากาศเป็นไปอย่างเงียบๆ จน...อิ่ม : ”Mommy Mommy!! Come on. This way has a big fish. I see a big fish. Quick Mommy Quick!! It’s so big.” (ท่าทางตื่นเต้น และเสียงดัง พยักหน้ากวักมือเรียกแม่) ทุกคนบนสะพานหันหน้าไปมองอิ่มเป็นทางเดียวกัน แล้วมีเสียงออกมาว่า ”โอ้ว…ลูกใครเนี่ย ทำไมพูดภาษาอังกฤษได้ยาวจังอ่ะ ไหนแม่อยู่ไหนเนี่ย?”
แม่ : !__! (แฮ่ๆ…แม่อยู่นี่ค่ะ)
@ ไปงานแต่งงาน งานนี้จัดเต็มคุณตาคุณยายไปด้วย เพราะต้องไปร่วมพิธียกน้ำชา พอถึงเวลานั่งโต๊ะทานอาหารมีแต่แขกผู้ใหญ่เพื่อนๆ คุณยายทั้งนั้น สองคนพี่น้องก็ speak english กันล้วนๆ ทำเอา คุณยายถูกเพื่อนๆ สัมภาษณ์กันยกใหญ่ พอขากลับนั่งมาในรถ คุณยายบอกว่า ''แหม..มีหลานพูดภาษาอังกฤษได้นี่มันก็โก้ดีเหมือนกันเน๊อะ" อ้าว...หลานจัดไป...
@ นัดทานข้าวกับเพื่อนๆ คุณพ่อที่ร้านอาหารจีน เมนูแรกมาวางสำหรับเด็กๆ คือ ขนมจีบอิ่ม : ”Mommy. My chopsticks? I’m hungry. I want to eat now.” (หยิบตะเกียบ เตรียมกิน)
แม่ : ”Ok. I know. This one for you. (คีบขนมจีบให้ 1 อัน)”
อิ่ม : ”What is it inside?” (อยากรู้ว่าข้างในเป็นใส้อะไร)
เพื่อนคุณพ่อที่นั่งข้างๆ อิ่มตอบแทนว่า ”Shimp ang Pig”
(แม่..ได้ยินแล้วมันแปลกๆ เฮ้ย…มันใช่ pig เหรอ? มันไม่ใช่นะ) ด้วยความเป็นเด็ก อิ่มตอบกลับ….
อิ่ม : ”No. It’s pork, not pig ถ้าเป็น pig ต้องเป็นหมูที่เป็นตัวๆ ร้องอู๊ดๆ แบบนั้น” (อันนี้…แม่ไม่ได้สอนนะ)
ทำเอาฮากันไปเลย…โธ่! เพื่อนคุณพ่อนี่ เห็นทำงานพิมพ์ mail ภาษาอังกฤษกันเป็นชุด ดันมาสะดุดตรง pig กับ pork ซะงั้น
@ อิ่มช่วยหยิบของ แต่เปิดประตูไม่ได้เพราะไม่มีมือแม่ : ”Can you help me something, please?”
อิ่ม : ”What help mommy?”
แม่ : ”Bring me hangers. They’re not enough”
อิ่มปิดประตู หายเงียบเข้าไปในบ้าน………….
อิ่ม : ”Mommy, Open the door please.”
แม่ : ”Why?”
อิ่ม : ”I don’t have hands.” (หอบไม้แขวนเสื้อมาเต็มสองมือ ยืนอยู่หน้าประตู)
แม่ : ”You don’t have hands!!! Really? Did anyone cut your hands?”
อิ่ม : ”No no. I’m sorry. My hands not free. ^__^ ”
ขอขอบคุณทุกท่านในห้อง English Club ค่ะ ทั้งคุณครูและนักเรียนทั้งหลาย ผู้สนับสนุนความสำเร็จที่เป็นยิ่งกว่า Talking Dic. อยู่ช่วยเหลือกันมาตลอดตั้งแต่วันแรก ช่วยกันถาม-ตอบอย่างไม่มีจบสิ้น……..