บทความ

Posted by สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง) on December 7, 2009 at 3:38pm เวลาผ่านไป รวดเร็วจริงๆค่ะ ไม่นึกว่าจะเดือน ธ.ค. แล้ว ยังรู้สึกติดเหมือนยังอยู่เดือน ต.ค. เนื่องจาก ตั้งแต่เดือนราวกลางๆค่อนปลาย ต.ค. เป็นต้นมา ลูกๆโดยเฉพาะแป้ง นี่พัฒนาเปลี่ยนแปลงเร็วมากจริงๆค่ะ จนมองมาอีกที เอ้าลูกพูดสื่อสารโต้ตอบได้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ไม่ได้บันทึกสมุดไหนเลยนอกจากในคอมในเวีปนี้ล่ะค่ะ พอลูกพูดได้ต้องมาไล่เรียงใหม่ ว่าไปไงมาไงค่ะ คงต้องเขียนบล๊อกหน้าอีกครั้งแต่บล๊อกนี้ อยากขอบคุณเริ่มตั้งแต่ เพื่อนๆ พี่ๆ ในenglish ทุกท่านเลยนะคะ ไล่ตั้งแต่ครูใหญ่ คุณ pat ผู้ช่วยฝ่ายวิชาการ อันไดแก่ ครูรีพี่จิ๊ ครูตั๋ม ครูบี พี่หญิง ป้าแนทนะคะ ครูฝ่ายวิชาการ+บรรเทิง อันได้แก่ พี่อ๊อบ พี่เก๋ ครูฝ่ายวิชาการ+คอมพิวเตอร์ ครูคิงส์ค่ะและก็มี เพื่อนๆน้องๆที่เก่งหลายคนแต่ยังไม่ยอมเป็นครู อาทิเช่น น้องดา น้องภา พี่เล็ก และเราก็ได้เข้าใจพี่เล็ก และน้องภา แล้วล่ะ […]

Posted by สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง) on December 21, 2009 at 4:10pm ว่าจะเขียนตั้งนาน ก็ยังไม่ได้เขียนเสียทีค่ะ พ่อแม่หลายท่านเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้างไหมคะคือตัวเองเนี่ย ตั้งแต่แป้งเริ่มสนทนาพูดคุยถามตอบกับแม่ได้เนี่ย ก็ตื่นเต้นไปแล้ว และก็ชินไปแล้ว แต่มีความรู้สึกที่ตื่นเต้นบวกลุ้นทั้งแม่และลูกคือเวลา คุยโทรศัพท์กันค่ะ ตั้งแต่ปลาย พย แป้งคุยโทรศัพท์ได้แบบรู้เรื่อง ไม่เงียบ เหมือนที่เคย คือตอนที่สนทนทกันได้ช่วงแรก โทรศัพท์ ยังมีแค่ เงียบกะ yes และ bye เราก็คิดไปเองว่าเขาคงไม่ชอบคุยโทรศัพทื แต่เวลาโทรหาคุณป่ะป๊า คงหนวกหูคุณแม่ก็ส่งให้แป้งคุยกะแม่ตลอด แม่ก็ไม่คืด ว่าวันนึงเธอก้ตอบพูดคุยถาม ทางโทรศัพท์ ได้เหมือนเวลาเจอ กัน คนตื่นเต้นคือ แม่ มันบอกไม่ถูกค่ะคือเวลาเราเจอหน้ากัน เวลาคุยกันเนี่ย เราใช้ภาษามือได้ไงคะ ถ้าเกิดติดขัดอะไรขึ้นมา มันแบบว่ารู้สึกสบายๆแต่ทางโทรศัพท์นี่ คือมันจะลุ้น ตรงที่ 1. ,ลูกจะพูดอะไรบ้าง แม่เงี่ยฟังอยู่ ถ้าเขาเงียบ เราจะพูดขึ้นมา แม่เองก็ลุ้นว่าจะฟังลูกออกไหม และลูกจะใช้คำและประโยค ได้หรือไม่ แม่น่ะลุ้นว่าตัวเองจะฟัง listeningกับคนพูดภาษาอังกถษเสมือนเราไม่รู้จัก เหมือนคนแปลก […]

Posted by สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง) on February 1, 2010 at 5:00pm มีเรื่องปลื้มนิดหน่อยค่ะ จริงๆก็เก็บไว้นานแล้ว ไม่กล้าลงบล๊อก อายย แต่กลัวว่า อีกหน่อย ก็คงจะลืม ก็ขำดีด้วยวันหลังลูกย้อนอ่านไปจนโต จะได้รู้วีรกรรม ตัวเองบ้างค่ะ1.เมื่อเดือนที่แล้ว ไปทานข้าวนอกบ้านที่ร้านโอฬารสะเต็กข้างบ้าน นั่งที่โต๊ะ4 คนพ่อแม่ลูก วุ่นๆวายๆพอสมควรค่ะ ลุกสาว2คนก็พูดกับแม่เป็นภาษาอังกถษ ตามปกติ แล้วสักพักก็มีฟาหรั่งผมยาวหล่อกะแฟนคนไทยมานั่งโต๊ะเยื้อง ฟาหรั่งนั่งหันหลังให้นะคะซักพักฟาหรั่งก็หันมายิ้ม เหมือนจะทักทาย ไอ้เราความกลัวฟาหรั่งจริงๆก็มีอยู่เยอะ หายเป็นช่วงๆค่ะ ลูกสาว พี่ปั้น เขาก็ชอบพูด โน่นเนี่ยไปด้วย แล้วเขาก็พูดคำนึงออกมาPun: Mommy Mommy…Khaopun FART!!!Mom : Don’t speak too loud! ตามประสานิสัยคนไทย ที่เรื่องแบบนี้ก็จะไม่พูดในที่สาธารณะใช่เปล่าคะPun : Mommy I fart again. เอ้ายิ่งพูดเหมือนยิ่งยุฟาหรั่ง ก็คงได้ยิน เพราะ ลูกก็พูดซะดัง แฟนบอกฟาหรั่ง เขาก็หัน มา […]

Posted by สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง) on February 8, 2010 at 11:33am เคยมีกระทู้ เหล่านี้ ที่พ่อแม่ หลายๆท่าน เคยถาม เคยตอบไว้ กับคำถามที่ว่า ถ้าลูกถามว่า คุณพ่อคุณแม่ทำไมไม่พูดภาษาไทยกะหนูคะ หรือ คุณพ่อคุณแม่ พูดไทยได้หรือเปล่าคะ ส่วนตัวก็เคยได้ตอบไว้ครั้งนึงเมื่อเร็วๆนี้ว่า แม่อยากให้หนูสอนภาษาอังกถษแม่ไงคะ แม่เลยพูดภาษาอังกถษ….คิดว่าถ้าลูกถามก็จะตอบประมาณนี้ค้ะ ก็คิดว่ากว่าลูกจะถามก็คงโตๆกันแล้ว 6-7 ปี ขึ้น ประมาณนี้ค่ะ แต่นี่ คำถามดอกแรก เริ่มมาแล้วค่ะ…. มา3-4 วันนี้ น้องแป้งลูกสาวคนเล็ก 2.5ปี ได้มีคำถาม ทำนองนี้ แต่ไม่ใช่แบบนี้ว่า ก่อนนอน ขณะแป้งนั่งเล่นเปลือหอยสีสวย ไม่มีเพื่อนเล่น เพระ พี่ปั้นกำลังจะหลับ ต้องการให้แม่ไปเล่นด้วย แม่นั่งจิ้มแจ่วรอบดึก อยู่ข้างๆ กำลังแวบ ประมาณอย่าเพิ่งมากวนแม่ค่ะ Pang; Mom Can you play the shell with […]

Posted by สริญญา เสาว์บุปผา on June 23, 2014 at 9:30am แม่เจ้ามีทุนน้อย แต่แม่คนนี้มีใจเกินร้อยที่จะให้เจ้า (พัฒนาการแม่และเด็กสองภาษาระยะเวาลา 4 ปี ) ทุนทางภาษา ต้องขอบอกว่าแม่ฝนมีน้อยมากๆถ้ารวบรวมคำศัพท์ก่อนที่จะสอนลูกนั้นคงได้ไม่เกิน 50 คำ และทั้งหมดก็ออกเสียงผิดทุกคำนั้นหมายถึงว่าไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่จบจากนอกหรือคนที่พูดภาษาอังกฤษได้ดีเยี่ยมก็สามารถสอนลูกได้ ทุนทรัพย์ แม่ฝนเป็นแค่พยาบาลเงินเดือนไม่มาก ฐานะปานกลางไม่ได้ร่ำรวยอะไร อาหารภัตตาคารหรูๆก็ทานได้นะค่ะแต่ไม่ได้บ่อย OT ไม่ค่อยได้ทำเพราะเลือกที่จะให้เวลากับลูกมากกว่า นั้นก็คือ อย่าไปคิดว่าต้องเป็นคนรวยเท่านั้นถึงจะทำได้ ทุนเวลา ถึงแม้ว่าแม่ฝนจะไม่ค่อยทำ OT มากกว่าพยาบาลอื่นๆแต่แม่ฝนก็ทำงานก็เลิกเย็นถึงมืดบางครั้งกลับบ้านไปลูกก็หลับแล้วต้องทำงานบ้านเองทุกอย่างไม่ได้จ้างซักผ้ารีดผ้านะค่ะ นั่นก็คือไม่ว่าคุณจะมีเวลาน้อยแค่ไหนคุณก็สามารถทำได้ เห็นมั้ยค่ะ !!! ใครๆก็สอนลูกได้ไม่อยากให้หลายๆครอบครัวที่ต้องการให้ลูกพูดสองภาษาได้แต่ไม่ได้ทำเนื่องจากคิดว่าตนเองมีอุปสรรคดังกล่าวอย่างที่แม่ฝนบอกมา ขอแค่คุณเริ่มทำ และทำตามที่หนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ของผู้ใหญ่บิ๊กของเราเท่านั้น แม่ฝนรับรองค่ะ ว่าทำได้แน่นอน ^_^ ทำมา 4 ปีไม่มีคำว่าท้อ ค่ะ แม่ฝนมีพัฒนาการของลูกเป็นรางวัล มีหลายๆครั้งที่แม่ฝนได้รับคำสบประมาทจากคนรอบข้าง แต่แม่ฝนก็นำคำสบประมาทมาเป็นแรงพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นว่า ฉันทำได้นะ !!!! คลิปแรก เป็นช่วงเริ่มต้นที่เริ่มสอนค่ะ กลับมาดูอีกทีก็ขำตัวเองเหมือนกัน พูดผิดทุกคำ

Posted by แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค on November 25, 2009 at 5:30pm วันนี้ฤกษ์งามยามดี (แหะๆ ว่างงานนั่นเอง) แถมใกล้วันเกิดครบ2ขวบของแฝดสาว ประกอบกับความดีใจที่ลูกเริ่มรู้จักสร้างคำถามเองได้แล้ว ก็เลยมาลองเขียนบล็อกเล่าดูซะหน่อย เผื่อว่าจะมีคนสนใจมาอ่านและเอาเป็นแนวทางในการสอนลูกดูบ้าง ความเป็นมาของการเป็นเด็ก2ภาษาของคู่แฝด เรอิ-เลอา จำได้ว่าวันนั้นประมาณปลายๆเดือนพค. กล่อมลูกหลับได้เร็วหน่อย (เหมือนลูกเป็นใจที่อยากจะเป็นเด็ก2ภาษา) เลยได้มีเวลาไปนั่งดูทีวีต่อ เปิดผ่านๆกำลังหาดูว่าจะดูรายการไหนดี มาสะดุดที่รายการ”ตาสว่าง” ที่คุณพ่อบิ๊กมาออกพร้อมน้องเพ่ยเพ่ย เห็นน้องเพ่ยเพ่ยพูดภาษาอังกฤษได้เก่งมาก แม่กลับมานั่งคิด(ฝัน) …อยากให้ลูกพูดอังกฤษเก่งๆแบบเพ่ยๆบ้างจัง หลังจากวันนั้น…ไปซื้อหนังสือ “เด็ก2ภาษาพ่อแม่สร้างได้”มาอ่าน หลังอ่านจบ..เอ..แม่จะทำได้มั๊ยเนี่ย ภาษาอังกฤษของแม่ก็ไม่ค่อยแข็งแรง (ขนาดมีพระเคยดูดวงไว้ให้ว่า แม่ไม่มีทางเก่งภาษาอังกฤษ) แล้วแม่จะสอนลูกได้เหรอ แถมต้องสอนตั้ง2คน และแม่เองก็ไม่มีเวลามาเรียนเพิ่มเติม หรือมีความขยันมากพอเหมือนคุณแม่ท่านอื่นๆ (พูดง่ายๆ..ค่อนข้างขี้เกียจนั่นแหละ) แต่แม่ก็อยากให้ลูกพอพูดอังกฤษได้แบบไม่ต้องกลัวฝรั่งเหมือนกับแม่ และช่วงนี้ก็ถือเป็นนาทีทองของลูกที่จะพัฒนาสมองให้เต็มที่ด้วย ถ้าแม่ไม่ทำ อาจต้องเสียดายและเสียใจทีหลัง แล้วคุณพ่อบิ๊กบอกว่าให้เริ่มลงมือเลย เอ้า…ลองดูซักตั้ง…เริ่มก็เริ่ม… บันไดขั้นแรก (สอนคำศัพท์) ตอนนั้นเรอิ-เลอาเพิ่ง 1ขวบครึ่ง กำลังเริ่มพูดไทยได้เป็นคำๆ แม่เริ่มสอนคำศัพท์เป็นภาษาอังกฤษ (เอาแบบชิล ชิลก่อน) โดยเริ่มจากสิ่งที่ใกล้ตัวที่สุดก่อน นั่นก็คือ อวัยวะ แม่เปิดดีวีดีเบบี้ไอน์สไตน์ตอนที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ […]

Posted by แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค on November 25, 2009 at 6:00pm ต่อจากตอนที่แล้วนะคะ บันไดขั้นที่4 (สอนวลี) หลังจากที่แกร่งกล้ามากขึ้น แม่สนุกกับการสอนเพิ่มขึ้น แม่เริ่มให้ลูกหัดพูดเป็นวลีในสิ่งที่ลูกต้องการให้แม่ทำให้ อย่างเช่น open,please , pick me up please โดยใช้เทคนิคพ่อบิ๊กที่ว่าถ้าลูกพูดไทยก็จะไม่ทำให้ แม่จะพูดนำก่อนแล้วให้ลูกพูดตาม หรือบางทีก็ถามลูกว่า what should you say? ลูกก็จะรู้กันว่าแม่ต้องการให้ตอบกลับเป็นอังกฤษ บันไดขั้นที่5 (สอนประโยคสั้นๆ) จากที่เริ่มพูดศัพท์ได้พอสมควร ลูกเริ่มรู้จักการต่อประโยคเป็นประโยคสั้นๆ อย่างเช่น Train comes, Dog’s gone, I fall down บันไดขั้นที่6 ลูกเริ่มจดจำทั้งคำศัพท์และประโยคต่างๆที่แม่พูดได้บ้างแล้ว และรู้จักที่จะถามแม่กลับบ้าง WHAT IS THIS? ประโยคง่ายๆสั้นๆนี้ แต่ลูกรู้มั๊ยว่า มันทำให้แม่ดีใจและภูมิใจมากๆ เพราะรู้ว่าลูกได้ก้าวข้ามบันไดมาอีกขั้นหนึ่งแล้ว ระยะเวลาเกือบ 6 เดือนที่แม่สอนลูกให้เป็นเด็ก2ภาษา แม่ไม่ได้ใช้ระบบ OPOL […]

Posted by Benjamin’s Daddy on March 4, 2011 at 10:52pm ไม่ได้เขียน blog มานานแล้ว วันนี้เลยเขียนอะไรเล็กๆซักหน่อย ขำขำจากหนุ่มน้อยเบนนี่ของผม ปกติแล้วผมจะพูดภาษาอังกฤษกับลูก แต่มา 2-3 วันที่ผ่านมานี้ ผมเกิดนึกสนุกขึ้นมาก็ลองพูดภาษาไทยกับเขา และนี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผม: ท้องฟ้าทำไรอยู่ครับ เบนนี่: มองหน้า แล้วยิ้มแบบเขินๆ ผม: ทำไรอยู่ครับ เบนนี่: don’t say in Thai ผม: why? เบนนี่: Benny not like it. ผม: ขำอยู่ในใจ แล้วถามต่อว่า Do you want me to speak English? เบนนี่: yes. แค่นี้แหล่ะที่จะเล่า ไม่รู้จะจบอย่างไร ไว้จะมาเขียนใหม่ครับ อ้อ เบนนี่ […]

Posted by Benjamin’s Daddy on January 27, 2010 at 1:28am บ้านที่อยู่นี้จะมี ยุงและมดเยอะพอสมควร และทุกครั้งที่ เจ้าตัวเหล่านี้กัด Benny เราก็จะบอกเค้า Ben, can you get me the Sam Bug (สะกดถูกเปล่า ขี้เกียจไปหยิบดู) please? เค้าก็วิ่งแจ้นไปหยิบมาจากข้างๆเตียงนอน แล้วก็ทาให้เค้าตรงจุดที่ถูกกัด หรือบางทีเค้าจะรู้สึกคันตรงไหน เค้าจะวิ่งไปหยิบแซมบักมาให้เราเอง แล้วให้เราทาให้ แต่มาวันนี้ ผมนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ และมีความรู้สึกเจ็บใต้เท้า ก็เลยยกขึ้นมา แล้วก็บีบๆดู เจ้าตัวเล็กกำลังจะเดินไปอาบน้ำกับแม่ เห็นผมกดๆตรงที่เจ็บอยู่ เค้าก็ละมือแม่เค้า เดินไปในห้องนอน (เราก็งงๆ อยู่ดีๆก็ละมือแม่) แล้วก็ออกมาพร้อมกับ ตลับแซมบัก แล้วยื่นให้ผม ผมกับแฟนก็มองหน้ากัน แล้วยิ้ม พร้อมกับบอกลูกว่า very good boy you are. เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ ทั้งปลื้มใจ ทั้งดีใจเลยครับ […]

Posted by Benjamin’s Daddy on January 7, 2010 at 6:39am สวัสดีครับ ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เขียน blog ใน 2pasa.com ซึ่งจุดประสงค์ก็คือนำความรู้และเกร็ดเล็กๆน้อยๆ มาฝากกัน เพื่อพัฒนาการพูดภาษาอังกฤษของพวกเราทุกคนในหมู่บ้านนี้ รวมทั้งตัวผมเองด้วย ก่อนอื่นผมต้องขอออกตัวก่อนว่าผมไม่ใช่ครูสอนภาษาอังกฤษ ไม่ใช่ผู้รู้ที่แตกฉาน ไม่ใช่ตัวหนอนแกรมม่า ดังนั้นสิ่งที่ผมพูดหรือเขียนก็อาจจะมีผิดบ้าง แต่จะพยายามเลือกสรรสิ่งที่คิดว่าถูกมาแบ่งปันกันนะครับ blog ของผม จะประกอบไปด้วยการเขียน และ วีดีโอคลิบ ซึ่งจะแนะนำการพูดและการใช้เป็นหลัก และผมก็จะพยายามแซกวัฒนธรรมภาษาเข้าไปด้วย เช่นพูดอย่างไรให้ฟังดูสุภาพ คำไหนไม่ควรใช้ ศัพท์ที่เกิดขึ้นใหม่ๆ ฯลฯ ในวีดีโอนั้นผมจะพยายามพูดเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมดเท่าที่จะทำได้ สาเหตุที่ผมพูดภาษาอังกฤษทั้งหมดนั้น ก็เพราะว่า : 1) ผมเห็นว่า บ้านหลังนี้ทุกคนมีความตั้งใจที่จะพัฒนาภาษาอังกฤษของตัวเองและลูกๆอยู่แล้ว คงจะไม่ว่าผมที่จะมอบความรู้เล็กๆน้อยๆที่ผมมี เพื่อพัฒนาลูกๆของพวกเรายิ่งๆขึ้น2) เป็นการฝึกฝนการพูดของผมไปในตัว เพื่อหาข้อผิดพลาดของตัวเอง และพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น และนำไปสอนลูกอีกทีหนึ่ง เชื่อไหมว่าจากคลิปวีดีโอที่แล้ว (ถ้าใครยังไม่ได้ดูอยู่ตรงนี้นะครับ http://go2pasa.ning.com/video/2456660:Video:156247) ผมสามารถจับผิดตัวเองได้ต้องหลายอย่าง จากการย้อนดูตัวเอง เพราะฉะนั้นผมแนะนำอย่างยิ่งให้ลองฟิล์มตัวเองพูด แล้วดูซิเราพูดอะไรไม่ถูกต้องบ้าง และก็พยายามฝึกบ่อยๆ เหมือนที่ […]