Posted by Mommy Dearest on April 16, 2010 at 10:00am
ห่างหายจากการเขียนบล็อกเรื่องพัฒนาการทางภาษาของลูกไปนาน ได้แต่อ่านตอนที่ 1 กับตอนที่ 2 วกไปวนมา
คำถามที่เกิดขึ้นในใจมีหลายคำถาม
- ศักยภาพของลูกเพียงพอหรือไม่ คำถามนี้ตอบได้เลยว่ามี สมองเด็กเค้ารู้จักแยกแยะ รีเสิร์ชโชว์ก็เยอะแยะ
- ศักยภาพของแม่เองล่ะ เพียงพอหรือเปล่า ถ้าให้ตอบกันตามตรงคงไม่เพียงพอ การสอนลูกให้มีผลการตอบรับที่ดีนั้นไม่ได้ง่าย สำหรับคนที่ประสบผลสำเร็จในการสอน อันนี้ต้องยอมรับว่าเจ๋งจริง
เอาเป็นว่ามาต่อ จากตอนที่แล้วเล่าถึง เดือนที่เก้าแล้วว่าลูกเริ่มหัดพูดเป็นคำๆ ตอนนี้คุณตาคุณยายยังอยู่ การส่งภาษาไทยเลยกลายเป็นภาษาประจำบ้านเราไปโดยปริยาย คุณตาคุณยายอยู่จนลูกสาวอายุขวบกับหนึ่งเดือน ตอนนี้(คิดเองว่า)ลูกสาวเข้าใจภาษาไทยเกือบครบร้อยเปอร์เซ็นต์ กับพ่อเค้ายังใช้ภาษาอังกฤษอยู่
หลังจากคุณตาคุณยายกลับไป ระบบที่เราใช้เริ่มปั่นป่วน แม่เองใช้ภาษาอังกฤษตลอดเวลา จะใช้ภาษาไทยก็เมื่อโทรคุณตากับคุณยายซึ่งก็อาทิตย์ละครั้งเดียว กับพูดกับลูก ซึ่งแรกๆก็พูดได้ดี ยอมรับว่าเวลาพูดภาษาไทยแล้วทำให้คิดถึงคุณตากับคุณยายมาก พอเวลาผ่านไปหลายอาทิตย์แม่เอง เริ่มพูดไทยครึ่ง พูดอังกฤษครึ่งกับลูก เริ่มตั้งใจสอนลูกให้อ่านหนังสือ สอนให้เรียนตัวอักษร ตัวเลข พอมาถึงตรงนี้ แม่เริ่ม งง กับตัวเอง แล้วสอนผสม สอนภาษาไทยอย่างเดียว หรือสอนภาษาอังกฤษอย่างเดียว
เชื่อไหม เวลาจากวันนึง กลายเป็นสองวัน กลายเป็นสามวัน แม่หันมาดูอีกทีเวลาผ่านไปหลายเดือน ลูกเข้าขวบครึ่ง ภาษาที่ใช้ทำไมกลายเป็นภาษาอังกฤษเป็นหลัง พอรู้สึกตัว แม่ถอยกรูดเพื่อตั้งตัว ความรู้สึก ช๊อค ความตั้งใจที่มีแต่แรก มันหายไปไหนหมด ถ้าเรียกว่ามีการสอบ ก็สอบตกได้ Z แน่ๆ ไม่ได้ได้แค่ F พอหันมามองตัวลูกเอง เริ่มตอบโต้เป็นคำๆสองคำแล้ว คำพูดตอบโต้ของลูกที่ออกมาจากปากนั้นล้วนแต่เป็นภาษาอังกฤษทั้งสิ้น แม่เห็นอนาคตภาษาไทยของลูกอยู่รำไรว่าไม่ประสบผลสำเร็จอย่างแน่นอน บอกตรงๆว่าแม่เองเศร้าใจ ในการสูญเสียความตั้งใจของตัวเอง
วันนี้เองแม่เองถอยกลับมาหนึ่งก้าว เพื่อเริ่มตั้งตัวและตั้งใจใหม่ ขอให้ตัวอย่างของแม่นี้เป็นตัวอย่างที่ไม่น่าติดตาม เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีของความไม่สม่ำเสมอ ความตั้งใจที่เคยมี ขอขุดมันขึ้นมาเพื่อเป็นกำลังใจสำหรับก้าวต่อๆไป ขอให้ความตั้งใจอีกครั้งนี้ของแม่ประสบความสำเร็จกว่าก้าวที่แล้ว แม่จะท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ “ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”