มีพ่อแม่ที่ย้ายไปอยู่ต่างประเทศจำนวนมากที่มีลูกเกิดและเติบโตที่นั่น เด็กบางคนก็เกิดและโตที่ไทย แต่เมื่อย้ายไปอยู่ต่างประเทศนานๆและไม่ได้ใช้ภาษาไทย ไม่น่าเชื่อว่าเด็กก็จะลืมและพูดไม่ได้ ทั้งที่พูดได้เจื้อยแจ้วตั้งแต่เล็ก
เด็กอีกส่วนหนึ่งอาจจะพูดไทยได้บ้าง แต่จะพูดไม่ชัด นั่นก็แสดงให้เห็นว่าถึงแม้มีเนทีฟสปีกเกอร์ อย่างแม่ที่เป็นคนไทยก็ยังไม่สามารถทำให้ลูกพูดได้ชัด หรือพูดไทยได้ ถ้าเขาไม่เข้าใจหลักในการสอน
แต่สิ่งที่พวกเรากำลังอยู่นั่นตรงกันข้ามเลย เพราะว่าเราไม่ใช่เนทีฟสปีกเกอร์ แต่พวกเราพยายามจะให้ลูกพูดได้สองภาษา และภาษาที่สองจะต้องพูดได้เคลียร์อย่างมีคุณภาพด้วย
ดังนั้นพ่อแม่คนไทยถ้าต้องการให้ลูกที่ไปเติบโตในต่างประเทศและยังคงพูดไทยได้ดี พ่อแม่ต้องเข้าใจหลักในการสอนครับ แนวคิดเด็กสองภาษา สามารถเอามาประยุกต์ได้กับกรณีนี้เช่นกัน เช่นจะต้องไม่มีการแปล พ่อแม่ต้องขัดเกลาการเลียนแบบทุกครั้ง จนกว่าเสียงจะชัดเจน ระบบที่ใช้ควรจะเป็นหนึ่งคนหนึ่งภาษา นั่นก็คือพ่อหรือแม่คุยภาษาไทยกับลูกอย่างเดียว
กรณีศึกษาในการสอนให้ลูกที่เติบโตในต่างประเทศแล้วยังพูดไทยได้ชัดเจนที่น่าสนใจก็คือ “กรณีของน้องพลอยชมพู” คุณแม่น้องพลอยชมพู ถึงแม้ว่าจะมารู้จักแนวคิดเด็กสองภาษาทีหลัง แต่ก็สอนได้สอดคล้องกับแนวคิดเด็กสองภาษาเป็นอย่างมาก ตอนนี้น้องพลอยชมพูย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว น้องก็สามารถพูดไทยได้ชัด และอ่านเขียนไทยได้เป็นอย่างดี ท่านที่สนใจเรื่องนี้ ลองอ่านบล็อกของแม่น้องพลอยชมพูที่เว็บ 2pasa.com
บล็อกบันทึกเรื่องราวครอบครัวที่อยู่ต่างประเทศ